تهیه کننده فیلم سینمایی «اشک سرما» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس گفت: این روزها شاهد فیلم سوزی در سینمای کشور هستیم و من معتقدم که شورای صنفی نمایش، شورای عالی تهیه کنندگان سینما و مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هرچه سریعتر باید تدبیری برای حل معضل اکران فیلم ها بیندیشند.

این تهیه کننده در همین رابطه خاطرنشان کرد: همین امر باعث شده تا بسیاری از تهیه کنندگان سینما به سمت سریال سازی و تولید فیلم های تلویزیونی پیش بروند و سرمایه خود را برای تولید فیلم های سینمایی به خطر نیندازند؛ چرا که متأسفانه مدیریت غلط مدیران باعث می شود تا حتی فیلم های استراتژیک که در راستای اهداف نظام تولید شده اند نیز اکران نشوند. به عنوان نمونه با اینکه شخص وزیر ارشاد دستور اکران سریع فیلم «آوازهای سرزمین من» را داده و گفته که این فیلم نیاز امروز جامعه است و ظلم داعشی ها و تکفیری ها را به خوبی نشان می دهد، رئیس سازمان سینمایی نسبت به این مسأله غافل است و حتی جواب تلفن مرا نمی دهد!

شریفی تأکید کرد: صحبت کردن با وزیر ارشاد این روزها راحت تر از معاونش در سازمان سینمایی شده و آقای ایوبی نه تنها وقتی به هنرمندان نمی دهد بلکه با نوعی بی محلی حتی حاضر به پاسخگویی تلفن آن ها نیز نیست!

تهیه کننده فیلم سینمایی «سیب سرخ حوا» در ادامه اظهار داشت: فیلمی مانند «آوازهای سرزمین من» آنقدر مهم است که رئیس جمهور چچن از بنده به عنوان تهیه کننده این فیلم دعوت کرده تا بهمن ماه در کنفرانس ضد داعش که در این کشور برگزار می شود شرکت کنم و این فیلم را به نمایش بگذارم؛ از سوی دیگر جوایز بین المللی زیادی در جشنواره های مهم و معتبر به این فیلم اهدا می شود. به عنوان نمونه «آوازهای سرزمین من» در جشنواره فیلم مسکو جایزه بهترین فیلم را گرفت و نشان سرباز مقاومت این جشنواره به بنده اهدا شد و یا مسئولان جشنواره «کریمه» اعلام کردند که این فیلم باعث دوستی میان ادیان شده است.

وی افزود: تمامی این ها در حالی است که در سینمای ما به این گونه فیلم ها اهمیتی نمی دهند؛ گویا دستی در کار است تا تهیه کنندگان و دست اندرکاران سینما را از ساخت فیلم های ارزشی پشیمان کند و آن ها را به سمت تولیدات نازل و مبتذل سطحی نگر سوق بدهد که نمونه آن را به کرات در سینما مشاهده می کنیم.

شریفی در خاتمه این گفتگو گفت: امیدوارم که شرایط سینمای ایران به زودی متحول شود و ما شاهد برخوردها و نگاه های تبعیض آمیز مدیران نسبت به آثار ارزشمندی همچون «آوازهای سرزمین من» نباشیم.